Opgroeiend in het Middenwesten van de Verenigde Staten, was kunst altijd al een deel van zijn leven. Van heel vroeg af aan, was het niet helemaal duidelijk of Sands kunst in zijn leven stopte of zijn leven in de kunst. Kunst heeft steeds een therapeutische functie gehad voor Sands, een vorm van mentale en fysieke ‘empowerment': meditatie en reflectie, beweging en oefening. Persoonlijke communicatie en dialoog met collega-kunstenaars is voor Sands essentieel.
Kwetsbaarheid is altijd al een deel van Sands werk en aanpak. In zijn boek, gepubliceerd in 2008 in München, ‘Profeminist WHITE FLOWERS', beschrijft Sands zijn strijd rond zijn herstel na een ziekenhuisopname voor manische depressiviteit en mengt die met zijn liefde voor parfum en gay seks en pornografie. Hij ziet dit werk als een feministisch kunsttheoretisch onderzoek; het teruggeven van zijn levenservaringen aan de wereld. ‘Seeing through his body...'
Sands ziet zijn in diverse media uitgevoerde werk als onderling verwisselbaar en gelijk. Hij probeert daarbij geen esthetische beslissingen te nemen; onderscheid te maken tussen wat mooi en niet mooi is. Hij houdt zichzelf daarbij een spiegel voor, voor zijn fysieke, groeiende, verouderende zelf. Het mengen van complexe, gelaagde emoties en gevoelens van zowel momenten van vreugde als van momenten van verdriet, het creëren van een vollediger beeld van het levensechte, huiselijke; het zijn allemaal kwaliteiten die hij wil dat zijn werk heeft.
In de tentoonstelling ‘Oprecht / Sincere' bij Cokkie Snoei, zal Sands een selectie laten zien van in de laatste paar jaar gemaakte acryl schilderijen op zowel papier en stof, als tekeningen. Ook zijn banen behangpapier te zien, die Sands heeft gemaakt van zwart-wit foto's van pogingen in zijn ‘early twenties' om een homo porno model te worden. Tevens worden er documentatie video's van eerdere performances getoond.
Sands beschouwt zijn schilderijen, beelden en werken in alle media als de overblijfselen van zijn doorleefde ervaring. Vaak in gedurfde kleuren en gelaagd of spontaan gemaakt, soms lijkend op een politiek spandoek, hebben zijn schilderijen een soort van ‘broken stream of consciousness‘ uiterlijk. Sands is gefascineerd door de vlakheid en op hetzelfde moment associatieve en figuratieve mogelijkheden van geschilderde pure tekst. Hij probeert daarbij weer te geven wat zich in het creatieve brein zou kunnen afspelen als het op zoek gaat naar vrijheid en betekenis.
Sands's performances zijn lastig te karakteriseren, ze zijn tegelijkertijd informeel als gestructureerd. Sands probeert de performance conventies af te breken, wat ze meer op het leven laat lijken. De objecten in de tentoonstelling hebben een soortgelijke functie. Wanneer Sands een schilder wordt genoemd, staat hij erop dat hij een performance kunstenaar is. Als hij een performance kunstenaar wordt genoemd, benadrukt hij dat hij een schilder is. De waarheid ligt, net als bij zijn mentor; de kunstenaar Carolee Schneemann, ergens in het midden ...
De tentoonstelling wordt op 18 maart om 1700 uur geopend door de kunstenaar, feminist en activist, Suzanne van Rossenberg
Ever since his first exhibition in 1997, Sands Murray-Wassink (1974 Topeka, Kansas USA, 1994 - present Amsterdam) has made work according to the feminist credo "the personal is political".
Growing up in the Midwest of the United States, art was always a part of his life. From very early on, it was not entirely clear if Sands put art into his life or life into his art. Art has always held a therapeutic function for Sands, a form of mental and physical empowerment: movement and exercise, meditation, and reflection. Personal communication and dialogue with colleague artists has also been essential.
Vulnerability has always been a part of Sands's work and approach. In his book, published in 2008 in Munich, "Profeminist WHITE FLOWERS", Sands details his struggle with recovery from a hospitalization for manic depression, mixing in his love of perfume and gay sex and pornography. He sees this work as a feminist art theory research, giving the "gift" of his experiences in life back to the world. Seeing through his body...
Sands sees his works in all mediums as interchangeable and equal. He tries not to make aesthetic decisions / distinctions, and he feels that his physical works represent and hold up a mirror to his physical, growing, ageing self. Mixing complex layered emotions and feelings of both moments of joy and moments of sadness, creating a fuller picture of the life-like / domestic quality he wishes his work to have.
In the exhibition "Oprecht / Sincere" at Cokkie Snoei, Sands will show a selection of acrylic paintings on both paper and fabric made in the last several years, drawings, strips of wallpaper Sands had made with b/w images of attempts in his early 20's to become a gay porno model, and video performance documentations.
Sands regards his paintings / images and works in all mediums as relics of lived experience. Often boldly colored and either layered or spontaneously made, sometimes resembling political banners, the paintings have a kind of "broken stream of consciousness" appearance. Sands is fascinated by the flatness and at the same time the associative, figurative possibilities of painted pure text-trying to replicate what might go on in the creative human brain as it searches for freedom and meaning.
Sands's performances have an awkward character, both casual and precise, in which Sands seeks to break down the conventions of performance, make it more like life. The objects in the exhibit are meant to have a similar function. When Sands is called a painter he insists that he is a body artist...when called a body artist he insists that he is a painter. The truth, as with his mentor artist Carolee Schneemann, lies somewhere in between...
