As per usual, you can go two ways with Esther Janssen’s work. The title of the show Swell - slang for a marriage between ‘sweet’ and ‘hell’ – seems to unite these two sides. In Panorama # 1, dark clouds and giant shadows of balloons conjure a threatening image of a world in which everything is visible and for sale. A world where all values have been retracted and equated to attractively presented clichés.
At the same time Esther Janssen eloquently convinces us of the possibility of a new freedom and suggests a new kind of beauty. Janssen has the ability to imbue everything that is flat and cliché with an aura of authenticity. She does this by making strong art out if it; thoughtful, technically considered and exciting.
Simultaneously seductive and confrontational, Wave and Slide trigger contrasting emotions. These digital ‘paintings’ seem to have sprouted from the artist’s imagination. But the inflatable toy objects, which have grown out of their own strength, actually exist; at most the color has been manipulated. Esther Janssen incorporates them into her ‘familiar’ empty suburbs, where ‘normal’ seems to be the norm and even outbursts are safely boxed in by clichés such as ‘going a bit wild’.
Besides ‘digital paintings’, Esther Janssen has also extended her hand to embroidered paintings. With these works she continues to play with the idea of what is fake and what is reality. We see an antique closet with a flat screen inside it. More specifically: a fake antique closet designed especially as an entertainment centre; a home cinema. It is made out of stuffed fake leather, and stands at 100 cm x 100 cm. The over the top subject is executed in a manner which brings everything together in a strict straightjacket: a corset of non-breathable artificial leather.
Esther Janssen literally shows us and even makes the fact tangible that we predominantly fill our existence with air. By inflating everything which appears flat or deep to proportions which literally and figuratively take your breath away, she demonstrates that it is in fact our amusement and our desires, dreams and beliefs which restrict us. We amuse ourselves to death!
Zoals steeds, kun je met de werken van Esther Janssen twee kanten op. De titel van de show: ‘Swell’; slang voor een huwelijk tussen 'sweet' en 'hell' lijkt deze kanten te verenigen. In ‘Panorama 1’ roepen donkere wolken samen met de grote schaduwen van de ballonnen een dreigend beeld op van een wereld waarin alles zichtbaar is en te koop. Een wereld ook waarin alle waarden zijn teruggebracht en gelijkgeschakeld tot aantrekkelijk verpakte clichés.
Evengoed echter overtuigt Esther Janssen ons met een zeggingskracht die de mogelijkheid van een nieuwe vrijheid en een nieuwe schoonheid suggereert. Janssen heeft het vermogen om aan alles wat plat en cliché is een aura van echtheid toe te voegen. Door er sterke kunst van te maken, goed doordacht, technisch doorwrocht en spannend.
Verleidelijk en confronterend tegelijk; ’Wave’ en ‘Slide’ roepen contrasterende gevoelens op. Deze digitale ‘schilderijen’ lijken aan de fantasie van de kunstenaar ontsproten. Maar de opblaasbare, uit hun krachten gegroeide, speelobjecten bestaan echt, hooguit de kleur is aangepast. Esther Janssen incorporeert ze in haar ‘vertrouwde’ lege buitenwijken, waar 'normaal' de norm lijkt en zelfs de uitspattingen veilig in clichés als 'lekker gek doen' blijven hangen.
Behalve aan ‘digitale schilderijen’ heeft Esther Janssen zich ook aan genaaide schilderijen gewaagd. En ook hierbij speelt ze weer volop met wat fake is. En wat realiteit. We zien een antieke kast met een flatscreen erin. Sterker nog: een nepantieke kast speciaal ontworpen als entertainment center. Voor je Home Cinema dus.
De techniek is genaaid skai met vulling, het formaat 100 cm x 100 cm. Dat alleen al, de wijze waarop het enigszins bizarre en over the top onderwerp wordt onderworpen aan een uitvoering die alles in een streng keurslijf samenbrengt: als een corset van (niet-ademend) kunstleer.
Esther Janssen laat ons letterlijk zien en maakt zelfs voelbaar dat we ons bestaan grotendeels vullen met lucht. Door alles wat plat is of diep lijkt, op te blazen tot letterlijk en figuurlijk adembenemende proporties, laat ze zien dat het juist ons vermaak en onze verlangens, dromen en geloof zijn die ons verstikken. We vermaken ons kapot!
