Olaf Martens werd in 1963 geboren in de DDR (Halle). De koude oorlog is dan nog in volle gang. Als puber keert Olaf Martens zich tegen het systeem en construeert zijn eigen wereld in foto's. Hij vlucht in de verbeelding. Maar na 1989 kan Martens ook weer niet wennen aan 'die Wende'. Dit vertaalt zich in bijna schizofrene beelden. De tegenstelling tussen Oost en West verschijnt vaak in de foto's van Martens.
Martens kleedt zijn vrouwen westers; zelfs naakt zijn ze westers gekleed. ‘Zo kijken jullie naar vrouwen,' lijkt hij te zeggen. Hijzelf heeft nog de degelijke seksualiteit van de vroegere socialistische maatschappij meegemaakt. De DDR kende een lange traditie van naturisme, de ‘Freikörperkultur'. Langs de kust was naaktrecreatie een geaccepteerd verschijnsel. De moraal in het Oosten was vrijer dan het Westen lief was.
Het westers schoonheidsideaal is het meest geliefde onderwerp van Olaf Martens. Hij drijft de spot met schoonheid. Hij brengt het met grote precisie in beeld en stelt het dodelijk aan de kaak. Zijn imitaties zijn nauwelijks van echt te onderscheiden. Alleen wie het wil zien, begrijpt de boodschap.
Elke foto toont ons een zorgvuldig geconstrueerd schouwspel waar glamour, erotiek en maatschappijkritiek subtiel in elkaar overgaan. De overdreven kunstmatige en sexy foto's doen ons geloven in een rijk en mysterieus leven waarin de vrouw het middelpunt is. Deze vrouwen verleiden ons, maar zijn daarnaast ook sterk, stoer of opgewekt, uitdagend en arrogant.
Als symbool voor het Westers schoonheidsideaal staan ze tegen een achtergrond van oude huizen, verwaarloosde liften en vergane paleizen. De actrices, revuemeisjes, balletdanseressen of modellen lijken deze illusie veruit boven de realiteit te verkiezen. Met hun betoverende namen als titeldragers geeft Martens op speelse wijze een surrealistisch samengesmolten beeld van het oosten van weleer dat stoeit met de vastgeklonken (vrouw)beelden van het westen.
Olaf Martens hanteert alle middelen en stijlvormen in zijn fotografische expedities. Hij legt zich niet neer bij het minzame superioriteitsgevoel van het Westen. Hij voert een bijna wanhopige gevecht van de verbeelding tegen de verbeelding. Want natuurlijk, het is een feit dat het socialisme is verdwenen en dat de Muur tot op de laatste steen is afgebroken. Berlijn is weer het hart van het land. Maar voor Olaf Martens klopt het nog steeds niet.
Olaf Martens heeft solo tentoonstellingen gehad in het Kunst Museum Bonn, Grassi Museum Leipzig, Moscow House of photography, Leopold Museum in Wenen en het Deutsches Historisches Museum in Berlijn.
Martens fotoseries zijn onder andere gepubliceerd in de Spiegel, Stern, Geo, Focus, Merian en Harpers Bazaar Rusland. Er zijn vijf boeken met zijn werk gepubliceerd.
Zijn foto's zijn opgenomen in de collecties van onder andere FC Gundlach en Goetz.
