De laatste solotentoonstelling van de Duitse schilder Norbert Bisky bij Cokkie Snoei maakt de cirkel rond: op deze plek toonde hij voor het eerst werk dat expliciet erotisch was; de eerste werken op papier, waarin hij zijn figuratieve olieverfschilderijen speelser benaderde; en zijn eerste spiegelwerken, die ondertussen een substantieel deel vormen van zijn expressieve oeuvre.
Voor zijn laatste tentoonstelling in de prachtige, intieme ruimtes van de galerie maakte Bisky werk rond een burgerlijk onderwerp met een uitgesproken kinky ondertoon. De titel, KURPARK, herinnert aan een plek in de open lucht waar je comfort, rust en genezing kunt vinden. Aan het eind van de 18e eeuw kwam in Duitsland het stadspark in zwang, een plek van ontspanning te midden van een snelgroeiende stedelijke omgeving. Al snel werd flaneren in het ‘Volkspark’, pronkend met je zondagse kleren, het favoriete tijdverdrijf van stedelingen van alle rangen en standen. Maar de schaduwplekken tussen het weelderige groen van de tuin boden ook ruimte voor andere tijdverdrijven.
Met zijn nieuwe reeks schilderijen verwijst Bisky naar het stadspark als een hedonistisch landschap, ontdaan van elk fatsoen en exclusief voor de bloeiende homoscene. Een vrijhaven voor de queer, een droomland van gedomesticeerde natuur waar mannen hun fantasieën najagend door de bosjes sluipen. Bisky voert cruisen op als een stuk cultuur dat in onbruik aan het raken is. Zijn schilderijen herinneren aan een tijd van anonieme ontmoetingen die nu bijna onschuldig lijken vergeleken met de brute seksuele hiërarchie in het digitale tijdperk. De titels van de schilderijen, zoals Humboldhain, Preussenpark of Teufelssee verwijzen naar beruchte cruiseplekken in Berlijn.
De werken, in kleuren vol van licht, ontstonden in Bisky’s zelfverkozen artistieke ballingsoord in het zuiden van Spanje. Het bijzondere, Spaanse licht was van invloed op de beelden en verleent ze een droomachtige lichtheid. Bisky past op zijn doeken een techniek toe die hij oorspronkelijk ontwikkelde voor zijn werk op papier: door te werken met vloeibare olieverf, die hij zeer dun aanbrengt met brede penseelstreken en lappen, lijken zijn schilderijen haast aquarellen en krijgt de olieverf, traditioneel een zwaar medium, een speels tintje.
In tegenstelling tot Bisky's recente werken over ‘Doomscrolling,’ isolement en desoriëntatie kiest hij in KURPARK voor een opgewektere benadering. In donkere tijden is escapisme immers bittere noodzaak. Ook vormt KURPARK een emotioneel eindpunt aan een samenwerking van bijna 20 jaar: "Bij Cokkie heb ik mijn beste werk laten zien", herinnert Norbert Bisky zich. "Ze gaf me altijd de ruimte om te zijn wie ik wilde zijn. "
Diana Weis
German painter Norbert Bisky’s final solo exhibition at Cokkie Snoei gallery marks the completion of a circle: it was here that he showed his first explicitly erotic works, his first works on paper, taking on a more playful approach to figurative oil painting, as well as his first mirror works that have since become a relevant expansion of his expressive repertoire.
For his last show in the gallery’s intimate and magnificent rooms, Bisky takes on a profoundly bourgeois concept, tinged with decidedly kinky undertones. The title KURPARK evokes imaginations of an open-air space offering comfort, rest and healing. In Germany, the idea of a people’s garden, offering recreation in a rapidly growing urban environment, arose at the end of the 18th century. Promenading in the Volkspark while showing off one’s Sunday Best soon became the favorite past-time of city-dwellers for all walks of like. But among the garden’s lush green, shadowy places opened up different opportunities as well.
With his new series of paintings Bisky references the urban parks as a hedonistic landscape without decorum, especially for the blossoming gay scene. A queer haven, a dreamland of domesticated nature where men prowl in the bushes, hunting for phantasies. Bisky captures the spectacle of cruising as a dying cultural technique. His paintings conjure up a time of anonymous encounters that seem almost innocent compared to the brutal sexual hierarchy of the digital age. The titles of the painting's such as Humboldhain, Preussenpark or Teufelssee all reference infamous cruising spots in Berlin.
Held in rich luminous colors, the works were created in Bisky’s own artistic exile in the south of Spain. The special lighting conditions lend a dreamlike lightness to the images. Bisky applied a technique first developed for his paper works to the canvas: working with liquid oil paint, ever so thinly applied with wide brush strokes and cloth, result in paintings that almost resemble watercolors, adding a frisky touch to the traditionally heavy medium of oil painting.
In contrast to Bisky’s recent works dealing with Doomscrolling, isolation and disorientation, KURPARK deliberately turns to more cheerful subjects. After all, escapism is much needed in darker times. At long last, KURPARK also puts an emotional endpoint behind a collaboration of almost 20 years: »I have shown some of my best work with Cokkie«, Norbert Bisky recalls. »She always made me feel like I could be who I wanted to be. «
Diana Weis
