time travel
 
Waren Wilma Kuil’s werken tot voor kort een soort subtiele zoekplaatjes van naar klassieke stillevens verwijzende applicaties op bloemetjes stoffen, in haar nieuwe serie zingt de voor- en achtergrond zich helemaal los van elkaar. Totaal tegenovergestelde patronen en kleuren botsen tegen elkaar op of vleien zich tegen elkaar aan.  
In haar ‘Vensterbank’ serie zien we werken van heel verschillende afmetingen, die met elkaar verbonden worden door een – steeds andere - frisse streepjesstof onder aan elk werk. Ertegenaan gezet bevinden zich stoffen met subtiele bloempatroontjes, maar ook met brutaal grote bloemen in schreeuwerige kleuren of dwarse strepen.
Samen vormen ze de achtergrond voor een uitbundig bloeiende Chinese roos, een frisse Kaapse viool, een streverige sanseveria en een gloxinia met verlokkelijke dieppaarse klokken. Allemaal planten uit Wilma Kuil’s jeugd. Maar ook zien we een aandoenlijk klein paardje, dat Wilma Kuil’s man kreeg van hun dochter en hij altijd als een talisman bij zich draagt, in zijn zak of in zijn hand. Wilma’s man heeft Alzheimer.
Hij was ook kunstenaar en maakte zeer gedetailleerde, fotorealistische aquarellen. Gedurende het proces van het verlies van zijn geheugen, stimuleerden Wilma en dochter Charlotte hem om te blijven schilderen. Samen zetten ze bloemen uit de tuin in een vaas op tafel en gingen met hem en de kleinkinderen de bloemen schilderen. Zijn werk werd heel los en vrij, er ontstonden bijzondere mooie en open aquarellen. Maar van lieverlee veranderde het beeld in eenvoudige gekleurde vlekken en de laatste werken waren alleen nog cirkels van in elkaar gedraaide gekleurde lijnen. Het schilderen liep letterlijk vast.
Een aantal van deze aquarellen inspireerde Wilma om ze te vertalen in haar eigen werk.
Een stof uit de erfenis van Anna Verweij, die ze al meer dan veertig jaar in huis heeft, durfde ze hier voor het eerst voor te gebruiken. Anna verzamelde stoffen met mankementen. In ‘Peter’ verloopt de achtergrond stof van donker naar licht.  Ervoor zien we rondzwermende oranje en gele stoffen die zich op een schilderachtige manier rond een gebloemde vaas bewegen, alsof de bloemen niet meer te houden zijn. ‘time travel’ Is Wilma Kuil’s eerbetoon aan de liefde en het leven.
 
I’m rather fond of you
 
'I'm rather fond of you' is naast de titel van deze tentoonstelling ook de titel van een werk van Pieter Kusters. Twee harten van textiel verbonden met aders op een felrode achtergrond. Het is onderdeel van een serie over de liefde die hij vorig jaar begon. Het zijn herinneringen of ontboezemingen over de liefde. Zoals het werk 'Kus' gemaakt naar aanleiding van zijn eerste echte kus met een boerendochter die naar kersen rook, of het werk 'Come to me' waar een leeuw twee giraffen uitnodigt om bij hem te komen. Het zijn ontroerende en waarschijnlijk vergeefse pogingen om greep op de liefde te krijgen. 
Naast deze serie ontbreekt het zelfportret natuurlijk niet in de tentoonstelling, zijn hoofdthema vanaf zijn studie aan Ateliers 63 (nu de Ateliers). Een klein sculptuur van hout en keramiek bijvoorbeeld; Kusters naakt op een sok na zittend op een Donald Judd-achtig abstact werk in felle flonkerende kleuren. Een mild en ironisch commentaar op abstracte kunst. 
Kusters’ werken zijn benaderbaar; ogen die aanraken en aangeraakt worden, ze blijken het motto van zijn overleden vriendin, Pam Emmerik, uit te dragen: ART IS A JOY FOREVER
Een aantal eendenkoppen; zijn atelier hulptroepen, zullen uw ogen in goede banen leiden. They never make mistakes.