Manic Patterns                

Samenstelling: Thimo te Duits, curator
 
De tentoonstelling Manic Patterns(Manische patronen) brengt werk van kunstenaars en vormgevers samen in een presentatie die het karakter heeft van een installatie. Er is visuele drukte in zowel het werk als in de opstelling. Het is een spel van rust en onrust. Manic Patterns gaat niet over het afbakenen of het bijeenbrengen van disciplines maar veel meer over hoe de deelnemers met verschillende uitgangspunten een gemeenschappelijke passie voor patronen en structuren delen. Herhaling, ordening maar ook het creëren van vrijheid binnen een patroon spelen een overkoepelende rol. Niets is saaier dan veel van hetzelfde. Er is nadrukkelijke aandacht voor de oneindige herhaling van onderdelen van de voorstelling. Hierin schuilt het manische van de titel. Aan de obsessieve herhaling is noch voor de deelnemers, noch voor de beschouwers te ontsnappen. 
De exposanten hebben een gemeenschappelijke interesse in minutieus werk. Het grote gebaar heeft plaats gemaakt voor oog voor detail. Van Less is More is geen sprake. Er is veel aandacht voor behang en textiel, een nieuw aandachtsgebied voor veel ontwerpers. Maar ook vanuit de klassieke kunstnijverheid is er nog steeds grote belangstelling voor zich herhalende patronen op vazen en schalen. Het getoonde tweedimensionale werk in de presentatie laat een veel vrijere benadering van patronen zien; niet alleen vormen maar ook teksten zijn bijvoorbeeld in patronen geschilderd.
De portretfoto’s van manisch depressieve patiënten door Carla Kogelman voor de GGZ Amsterdam, gepresenteerd op het behang Labyrinth van Studio Job, vormen een rustpunt in de visuele drukte.
 
Deelnemende kunstenaars en vormgevers:

Bas van Beek laat behang en textiel zien. Het zijn schurende varianten op historische voorbeelden van de Wiener Werkstätte en het Bauhaus maar ook op de repeterende tekeningen van Jan Schoonhoven.
Carla Kogelman heeft in opdracht van de GGZ Amsterdam een aantal portretten gemaakt van manisch depressieve patiënten, waarvan er twee in de tentoonstelling te zien zijn.
Wilma Kuil werkt bij voorkeur met textiel. In een stapel lappen met dessins tovert zij door wegknippen een voorstelling tevoorschijn, die geïnspireerd is op Hollandse stillevens.
Wietske van Leeuwen maakt stapelingen van keramische afgietsels van vruchten. Zo ontstaan bizarre schalen en vazen.
Barbara Nanning maakt gelobde glazen objecten die minutieus gedecoreerd zijn met glazen staafjes waarin gekleurde patronen zijn aangebracht.
Kim van Norren schildert verontrustende woorden en teksten op onrustige ondergronden. Op een van haar getoonde werken wordt het woord ERROR vaak herhaald. Error betekent fout in het Engels, maar ook zoektocht.
Bertjan Pot is een succesvolle ontwerper, die de laatste tijd veel in textiel werkt. Hij laat onder andere een kamerscherm zien. Daarnaast zijn er stiksels van opgerold koord met verontrustende voorstellingen zoals een naakte man met een slagaderlijke bloeding. 
Gerco de Ruijter heeft een bijzondere loodrechte fotografische blik vanuit de ruimte op de aarde. Hij is op zoek naar onvoorspelbare ritmes en ordeningen.
De net afgestudeerd Robin Speijer heeft al naam gemaakt met haar schilderijen van gedrapeerd textiel. Haar weergave van weefsels is een aaneenschakeling van details.
De ontwerper Sebastiaan Straatsma heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot expert in het werken met twee-componenten kunststof. Met injectiespuiten maakt hij obsessief nauwkeurige monumentale dekselvazen met beangstigende voorstellingen en teksten.
Studio Job is internationaal bekend. Ze zijn uiterst veelzijdig en zijn obsessief dol op decor. In de tentoonstelling wordt hun behang Labyrinth getoond.

Manic Patterns brings together the work of artists and designers in an exhibition with the character of an installation. Both the works themselves and the display are visually dense: an interplay between tranquillity and commotion. Manic Patterns is not about defining or uniting disciplines but rather about how makers with varying preoccupations share a passion for pattern and structure. Repetition, order and the creation of freedom play an underlying role within a pattern. Nothing is more boring than more of the same. Many of the works feature the endless repetition of parts of the motif. It is here that the ‘manic’ of the title resides. Neither the makers nor the viewers can escape this obsessive repetition.
The exhibitors have a shared interest in meticulous work, in which the grand gesture makes way for an eye for detail. ‘Less is more’ is out of the question. The exhibition features wallpapers and textiles, a new area of interest for many designers. But within the classical decorative arts there is still great interest in repeated patterns on vases and dishes. The two-dimensional works in the show exhibit a much freer approach to pattern, incorporating not only forms but also texts.
Carla Kogelman’s photographic portraits of manic-depressive patients, presented on Studio Job’s Labyrinth wallpaper, create moments of rest within the visual clamour.
 
Participating artists and designers:

Bas van Beek is showing wallpapers and textiles that are abrasive re-workings of Wiener Werkstätte and Bauhaus patterns and Jan Schoonhoven’s repetitive drawings.
Carla Kogelman has been commissioned by a mental healthcare organisation in Amsterdam to make portraits of patients with manic depression, two of which are featured in the exhibition.
Wilma Kuil works exclusively with textiles. By cutting into a stack of patterned fabrics, she conjures up images inspired by Dutch still lifes.
Wietske van Leeuwen stacks ceramic casts of fruits to create strange dishes and vases.
Barbara Nanning makes lobed glass object that are meticulously decorated with patterns made from glass rods.
Kim van Norren paints disturbing words on busy backgrounds. One of her works in the exhibition features the repeated word ‘error’. The English word for ‘mistake’ comes from the Latin word for ‘wandering’.
Bertjan Pot is a successful designer, who has recently worked extensively with textiles. His exhibits include a folding screen and disturbing objects made from coiled thread such as a naked man haemorrhaging blood.
Gerco de Ruijter takes aerial photographs of the earth in search of unpredictable patterns and rhythms.
Robin Speijer, a recent graduate, has already made a name for herself with her detailed paintings of draped fabrics.
Sebastiaan Straatsma uses injected epoxy resin to make monumental lidded vases with terrifying motifs and texts.
Studio Job have established an international reputation for their obsessively decorative designs. The exhibition features their Labyrinth wallpaper.