THE THIRD MIND
De onderdelen, waar we uit bestaan
De foto’s en sculpturen van Dennis Feddersen
"Wie ben ik in mijn vele werelden?" Deze vraag is de hoeksteen van Dennis Feddersen’s nieuwe serie werk ‘The Third Mind’. De kunstenaar speelt in de titel in op de collage techniek van William S. Burroughs; een methode, om met behulp van het toeval, nieuwe betekenissen aan stukken tekst te geven. Op dezelfde manier als een collage van Burroughs worden ook persoonlijkheden gevormd: ze ontstaan vanuit ervaringen, geërfde eigenschappen en herinneringen. Deze ‘ego-collage’ toont zich - afhankelijk van de levensfase - in verschillende vormen en kleuren, die Feddersen in zijn foto's en beeldhouwwerken vastlegt.
De kleur van het ego
Het gaat er ook om te onderzoeken waar de 'ik' van ‘geweven’ is. Eén van de twee galerieruimtes wordt door Feddersen bekleed met een glanzende achtergrond van gestreept behang. Dit zijn de zich steeds herhalende patronen, die een gemeenschappelijke draad zijn, zowel door de tentoonstellingsruimten als door de persoonlijkheid heen. In de tweede galerieruimte domineert ‘Baker-Miller Pink’. In de jaren zeventig werden gevangeniscellen in de VS in deze kleur geschilderd. Het zou rustgevend uitwerken op de bewoners. Wanneer u echter de tentoonstellingsruimte binnenkomt, voelt u al snel dat dit waarschijnlijk een fout is geweest. Feddersen associeert met het roze iets schels, neurotisch. Tegen deze achtergronden wordt door de kunstenaar gespeeld met beelden die samen het onderbewuste vertegenwoordigen, dat wil zeggen het onuitsprekelijke, wat een persoonlijkheid bepaalt.
Het ‘ik’ kent vele vormen
Sommige sculpturen zijn ook in ‘Baker-Miller Pink’ of in andere ‘neurotische tonen’ uitgevoerd.
Een geel beeld wringt zich in een bocht waar een extensie uit groeit. Wanneer het onderbewustzijn in het spel komt dan krijgt het eerder stringente leven een nieuwe, oncontroleerbare richting. Een gewonde, roze helm daarentegen, fungeert als een bescherming, die zijn taak niet langer kan vervullen en als noodoplossing een pleister opgeplakt heeft gekregen - zo wordt de beschermer zelf kwetsbaar en gooit op die manier stevig verankerde rollen door elkaar. Een kronkelende, lila-gekleurde draaikolk symboliseert de eindeloze spiraal van het aangeleerde gedrag, waar men alleen uitbreekt met de grootste inspanning en zelfreflectie.
Anti-perfectie als eerbetoon aan de mens
Het idee van de collage techniek komt ook tot uitdrukking in de presentatie van het werk: in plaats van te kiezen voor afgewerkte, gladde sokkels, heeft de kunstenaar opzettelijk voor onvolmaakte constructies gekozen. Soms staat er één sculptuur op, een andere keer zijn het twee werken die met elkaar verbonden zijn en dus ook weer aan het overkoepelende thema ‘ego-collage’ refereren.
Er kan van alles gebeuren – of toch niet?
In het werk gaat het naast de verwarde en steeds veranderende patronen van gedrag en gedachte, ook over manieren om te ontsnappen en iets nieuws te maken. In een werk, getiteld ‘Ego-Theater’, een wit oprijzende sculptuur, doet Feddersen een poging om een geheel te maken uit alle stukken waaruit het is samengesteld. Deze optie is ook te vinden in de met was overdekte ‘tree of possibilities’, die zich al zoekend en stralend wit opricht en tegelijkertijd duidelijke sporen van teleurstellingen vertoont: de takken zijn met een gladde, vlotte snede gekapt, maar de sculptuur bloesemt voortdurend en probeert zo een plaats in de wereld te veroveren.
De verborgen constructie zichtbaar maken
In zijn keramische beelden, sculpturen en fotografische werken met menselijke protagonisten die zoeken, maar ook opgeven, maakt de kunstenaar zichtbaar wat eigenlijk onzichtbaar is. Gevechten tussen het verlangen en de rede, de complexe wisselwerking tussen verschillende ervaringen en indrukken, waarvan de resultaten dagelijks veranderen in wat we persoonlijkheid noemen en de constante hoop om daar nog een waarheid en overtuigingskracht in te vinden. Feddersen geeft deze nauwelijks in woorden te bevatten begrippen vorm en werpt daarmee zijn licht op een opwindend terrein, dat zelfs honderd jaar na Sigmund Freud nog nauwelijks is betreden: de onderdelen waarvan we zijn gemaakt.
Maja Hoock
THE THIRD MIND
The parts we are made of
The photos and sculptures of Dennis Feddersen
"Who am I in my many worlds?" This question is the cornerstone of Dennis Feddersen's new series of artworks 'The Third Mind'. The artist responds in the title to the collage technique of William S. Burroughs; a method of giving new meanings to pieces by chance. Personalities are also formed in the same way as a Burroughs’ collage: they arise from experiences, inherited attributes and memories. This 'ego collage' is shown - depending on the life phase - in different shapes and colors, which Feddersen portrays in his photographs and sculptures.
The color of the ego
It is also about investigating of which the 'I' is 'woven'. Feddersen embellishes one of the two gallery spaces with striped wallpaper, which aims to signify the eternal repeating patterns as a common thread for the exhibition spaces and human personality in particular. In the second room of the gallery a 'Baker-Miller Pink' dominates which is a reference to a very interesting fact. In the seventies, prison rooms in the US were painted in this color as it would bring tranquility among the inmates during their confinement. Yet, when you enter the exhibition space you might as well feel that the presence of this color is a bit off. However, Feddersen associates something neurotic with the pink and he is in fact playing with images that together represent the subconscious and the inexplicable.
The ‘I’ knows many forms
Some sculptures also come in 'Baker-Miller Pink' or in other 'neurotic tones'.
A yellow image twists in a curve where an extension grows. When the subconscious comes into play, the stringent life gets a new uncontrollable direction. Another sculpture represents a wounded pink helmet, which a plaster intends to heal and be an emergency solution. So even though the helmet aims to protect, it can no longer fulfill its task – thus protecting the protector itself and throwing firmly anchored roles in that way.. A winding lilac-colored vortex symbolizes the endless spiral of learned behavior, which only breaks out with great effort and self-reflection.
Anti-perfection as a tribute to man
The idea of ??collage technique is expressed in the presentation of each artwork: instead of having smoothly finished layers to cover the sculptures, the artist has deliberately chosen for imperfect constructions. There are works that are connected to one another and also individual ones and they all together refer to the umbrella theme of 'ego collage'.
Everything can happen - or not?
In addition to the confused and constantly changing patterns of thought and behavior, there are ways to escape and make something new of it. With a white-rising sculpture entitled 'Ego-Theater', Feddersen makes an attempt to create a whole of all the pieces from which it is composed. This option is also found in the 'tree of possibilities', which while is seeking for higher heights and shines in all its whiteness but at the same time shows clear traces of disappointment: even though the branches are smoothly clear-cut, the sculpture tries to blossom continuously wanting to conquer a place in the world.
Make the hidden construction visible
In his ceramics, sculptures and photographic works with human protagonists who search but also give up, the artist shows what is actually invisible. Fighting between desire and reason, the complex interaction between different experiences and impressions, whose results change daily into what we call personality with the constant hope of finding another truth and conviction. Feddersen hardly puts it into words, which fully contain these concepts. However, he throws light into an exciting field, which has been barely entered since a hundred years after Sigmund Freud: the parts we are made of.
Maja Hoock
