De deelnemende kunstenaars zijn:

Guido van Amelsfoort

Tijdens het ‘avonturieren' op en rond het spoor, ontstaan indrukken, die Guido in zijn atelier tot sculpturen vormt. Maar andersom kunnen zijn beelden ook aanleiding zijn tot het ontwikkelen van een nieuwe schets.
Door de figuren bij herhalen te laten zien in een graffiti, tekening, sculptuur en/of foto worden ze herkenbaar. Door de variatie in textuur en materiaal, krijgen ze een bepaald karakter; het worden ‘vrijgelaten beelden', zoals Guido van Amelsfoort ze zelf noemt. Gemaakt om het ‘smilerisme' te verspreiden.

Lieke van der Made

Lieke van der Made onderzoekt haar relatie met de complexe situatie in Israël  en Palestina. We zien beelden van gekleurde confetti, close-ups van het afkrabben van nagellak, het kijken op wereldkaarten en het op een symbolische cactus opprikken van granaatappelpitjes.
Het nerveus wachten en tegelijkertijd langzaam verstrijken van de tijd laat zich ook zien in het fragiele borduurwerk - volgens Palestijnse patronen - op pagina's uit een Duitse plantenencyclopedie.
Van der Made's werk maakt een persoonlijk verlangen naar een andere plek voelbaar en krijgt tegelijkertijd een politieke lading.

Alice Mendelowitz

Alice Mendelowitz is geïnteresseerd in het rondreizende bestaan van een kunstenaar. Ze neemt foto's van bescheiden scènes, her-componeert ze in verf op lichtgewicht materialen en constructies, die ze ze terugplaatst in het rijk van het functionele en het alledaagse.
Zo wordt de kijker uitgenodigd om rond een wasmand te lopen, zijn panorama te absorberen, of gewoon om hem mee naar huis te nemen en te vullen met vuile kleren.
Mendelowitz werk heeft een nomadische karakter dat erom smeekt te worden opgerold en te worden meegenomen op een reis naar een andere plaats; het weegt nauwelijks niets.

Sophie Vermeulen

In Sophie Vermeulen's ‘Portretten' serie, fotografeert ze mensen waar ze zich mee verbonden voelt. Om hun persoonlijkheden goed over het voetlicht te kunnen brengen, keert ze tijdens de fotosessies haar modellen totaal binnenstebuiten. Tegelijkertijd houdt ze een zekere afstand tot hen, om ze als een object te kunnen beschouwen en hun persoonlijkheid bloot te leggen.
Een verscheidenheid van materialen speelt een belangrijke rol in dit proces. Hierbij heeft Vermeulen geen behoefte aan concepten, uitleg of de goede zeden. Ze laat haar modellen gewoon zoals ze zijn. Vermeulens's werk balanceert tussen de disciplines portret, stilleven en performance.