De beelden en collages van Joris Kuipers vinden hun oorsprong in historische, anatomische, en medische bronnen, zoals de papier-maché modellen van Louis Auzoux (1797-1880), de was modellen van Clemente Susini (1796-1814), de preparaten van Gunther von Hagens (1945-...). en de hedendaagse CT-en MRI- scan technieken.

Kuipers' visie op het menselijk lichaam is geïnspireerd door de Tibetaanse boeddhistische rituelen, zoals de' sky funerals' waar het lichaam van een overleden persoon in stukken wordt gesneden om de ziel te bevrijden door het aan gieren aan te bieden. Evenals het principe van 'Mo Chö ', het opheffen van angst door de inbeelding dat je lichaam voedsel voor kwade demonen kan zijn.

Zijn werken van de afgelopen jaren kunnen gezien worden als een dynamisch op elkaar reagerend geheel, met terugkerende existentiële thema's als de menselijke kwetsbaarheid, het loslaten van lijden, de drang om te ontsnappen, het verlangen naar verlichting en extase; zijn en niet zijn.

Joris Kuipers streeft naar een mentale conditie van complete onafhankelijkheid door de afwezigheid van religie, huidskleur, sekse of seksuele geaardheid en in een diepere context naar het loslaten van het ego.

Tijdens de eerste presentatie in de voorruimte bij Cokkie Snoei toont Kuipers enkele papier-mâché sculpturen uit de serie ‘Goodbye George, burn the ship come spring'. Het lijken rauwe opengewerkte lichamen van papier-mâché, die de menselijke kwetsbaarheid laten zien.

In relatie tot de sculpturen zijn er een wand vullende collage en collages te zien van uiteen waaierende schedels, opgebouwd uit een overdaad van gekleurde vormen.

Joris Kuipers (Nijmegen, 1977) voltooide in 2003 zijn Master in Fine Arts aan het Frank Mohr Instituut in Groningen. Afgelopen jaren ontving hij beurzen van het CBK Rotterdam en het Mondriaan Fonds en werkte hij als artist in residence bij Sundaymorning@EKWC in Den Bosch.